De Kip Jambalaya van Sinterklaas

Als wij thuis kip Jambalaya eten, denken we aan Sinterklaas. Sinds de Sint zich over dit gerecht uitsprak, zit dit verhaal namelijk in ons geheugen gebeiteld.

Ieder jaar kwam bij ons in de straat Sinterklaas op bezoek. De ouders zorgden ervoor dat zijn Grote Boek goed gevuld was met huiselijke wetenswaardigheden over de kinderen. Het beroerde eetgedrag van de kinderen was daarbij met stip het meest besproken onderwerp. De één lustte geen boontjes, de ander geen spruitjes, een derde at helemaal niks. Als Sinterklaas dit in zijn boek las, keek hij er wat zorgelijk bij en spoorde het kind vriendelijk aan om eens vaker een boontje weg te kauwen.

Op een keer las Sinterklaas in zijn boek dat Hein en Marieke bijzonder slechte eters waren. Iedere dag maakten ze problemen aan tafel en staken vrijwel geen hap in hun mond. De aanwezige ouders maakten zich op voor de welbekende dialoog tussen de kindervriend en de kleuters. Sinterklaas riep beide kinderen naar voren en vroeg wat ze niet lustten. "Kip Jambalaya", riepen de kinderen meteen.

Sinterklaas had tijdens zijn bezoek al blijk gegeven van uitvoerige culinaire kennis en vooral zijn grote interesse in wijn, maar hier keek hij toch van op. "Kip Jambalaya", herhaalde hij verbaasd. "Maar hoe vaak eten jullie dat dan?"
"Iedere week", antwoordden Hein en Marieke zonder blikken of blozen.
"Waar is jullie moeder", vroeg Sinterklaas streng. De moeder stak aarzelend haar vinger op. Naar voren komen, gebood de Sint. "Zeg mij eens precies na: ik beloof dat ik voortaan nog maar één keer in de maand Kip Jambalaya kook." De moeder voldeed gegeneerd aan het verzoek.

Deze gebeurtenis heeft onze kinderen op het idee gebracht om Kip Jambalaya te leren eten, zij het de eerste keer wat aarzelend. Het gerecht is nu een familietopper. Het heeft ouders in onze straat geleerd voorzichtiger te zijn bij de briefing van Sinterklaas. Alles kan immers tegen je gebruikt worden.

Het heeft ons ook geleerd wat een onverwachte gebeurtenis doet. Een wending in het verhaal is één van de elementen, die volgens de schrijvers Dan en Chip Heath ervoor zorgen dat een verhaal in je geheugen beklijft. Onverwachte gebeurtenissen doorbreken de gebruikelijke routine en wekken nieuwsgierigheid op. Het is dan ook een van de vaste bestanddelen van een plakkende boodschap die zij beschrijven in hun boek De Plakfactor. Voor ons is het verhaal van de Kip Jambalaya onvergetelijk.

Kip Jambalaya

Ingrediënten:

• 200 g kipfilet
• 1 eetlepel cajunkruiden
• 1 teen knoflook
• 250 g chorizoworst
• 2 uien, gesnipperd
• 1 rode paprika, in stukjes
• 1 pak gele rijst
• 200 g tuinerwten uit de diepvries
• 1 verse ananas, in stukjes
• 2 el olie

Bereiding:
Meng de stukjes kipfilet met de cajunkruiden, de knoflook en een eetlepel olie. Verwijder het vel van de worst en snijd hem in plakjes. Verhit een eetlepel olie in een hapjespan en bak de plakjes chorizo, de ui en de paprika 5 minuten.
Voeg de rijst en 550 ml water toe. Breng aan de kook, zet het vuur laag en laat 3 minuten koken. Voeg de tuinerwten toe en laat nog 5 minuten koken. Draai als de rijst gaar is het vuur uit. Verhit een pan met antiaanbaklaag en bak de stukjes kip in 5 minuten rondom bruin. Meng de kip samen met de ananas door de rijst en laat met de deksel op de pan nog 5 minuten staan.

Verder lezen:

• Spaanse pepernotensoep

Geluk kun je eten

De boer, de bakker en de kaasmaker op de streekmarkt hebben een persoonlijk verhaal over hun producten, die zij met alle zorg en ambachtelijkheid omringen. En dat is precies de reden waarom inkopen doen bij hen zo aangenaam is. Als je het verhaal kent, proef je beter.

Boerin Truus begint bij haar kraam honderduit te vertellen over haar prijswinnende koe Beatrix 1939, die melk met een uitzonderlijk hoog gehalte eiwit produceert en ondanks haar hoge leeftijd nooit wat mankeert. Ze weet het krachtige karakter van Beatrix uitvoerig te omschrijven. “Daarom willen we niet te groot worden, want dan kennen we de koeien niet meer uit elkaar. En dan weet je niet meer of het Adrie 53 is of een andere koe, die tochtig is.”

Truus en haar man Theo werken zonder kunstmest, zodat er veel bloemen in de weilanden groeien. “Dat is iets wat je moet durven”, zegt Truus. “Wij denken dat de bloemen heel gezond zijn voor de dieren. Onze slootkanten staan vol dotters en kattenstaarten. Theo is er geweldig mee begaan. Bij het maaien rijdt hij om de moerasspirea heen, omdat die zo lekker ruikt. En dan neemt hij een paar takjes voor mij mee”, glimlacht ze.

In het nabijgelegen restaurant staan de streekproducten ook hoog in het vaandel. In de menukaart is het hele verhaal van de streekproducten te lezen. Dit restaurant wil de eigenheid, de aandacht en de ambachtelijkheid laten zien, waarmee het brood, de kaas en het vlees geproduceerd zijn. Als je het verhaal kent, smaakt het anders. Het is net als met wijn. Als iemand een toelichting geeft op wat je drinkt, dan proef je veel meer.

Op de kaart staan sandwiches die gemaakt zijn van ‘knisperend zingend vers Hoecken brood’. Slimme marketing of een goed verhaal? “De bakker heeft plezier in het leven en heeft daarom deze naam gekozen”, vertelt de serveerster.

Precies wat we dachten. We hebben drie keer per dag te maken met eten en drinken. Daar kun je drie keer per dag van genieten. Goed eten draagt niet alleen bij aan ons welzijn en gezondheid, maar ook aan ons geluk.

De ultieme appeltaarttest in uitvoering!

Al enkele jaren koester ik een geheim plan voor de Grote Appeltaartentest. Daarin blijk ik niet de enige te zijn, ontdekte ik deze week op de website Design Your Life. Doe allemaal mee, love my applepie!

Al jaren droom ik ervan om Grand Café's, restaurants en eetcafé's af te struinen en appeltaarten te testen. Hoe is het kaneelgehalte, de rinzigheid (dat is nu eenmaal de term voor de 'appeligheid'), versheid, kruimeligheid en nasmaak van de taart? Heimelijk schrijf ik het hele formuliertje vol met aantekeningen over de kwaliteit van de gebruikte appels, noten en rozijnen. Bakkers en keukenchefs zullen rillen wanneer ik langs ben geweest, terwijl de bediening net een slechte dag had. Restauranthouders sidderen wanneer eindelijk bekend gemaakt wordt wie de beste appeltaart van Nederland weet te bakken.

Tot nu toe kwam het daar niet van, zoals in dit blogstuk uit 2007 te lezen is. Met de gezamenlijke taartentest Love My Applepie is er echter geen enkele reden meer om tot uitstel van de ultieme appeltaarttest. Dit weekeinde zijn we enthousiast van start gegaan. De kinderen zijn grote supporters. Doe ook mee en geniet ervan!

Verder lezen:

• De snelste weg naar geluk: instant appeltaart
• Tarte-tatin-traditie

Toversoepboek

Wat hebben soep koken en ideeën maken met elkaar te maken? Meer dan je denkt! Een aantal teksten van dit blog die hierover opheldering geven, is nu gebundeld in het Toversoepboek. Een boek vol ideeënrecepten en soepideeën.

Soep is een mengsel van uiteenlopende ingrediënten, die al kokend tot en geheel nieuw, meestal uiterst voedzaam mengsel veranderen. Daarmee staat soep ook symbool voor losse invallen en ideeën, die langzaam maar zeker vorm krijgen en een eenheid gaan vormen. Tegelijkertijd is soep ook een goedje dat kan troosten, harten kan verwarmen en het brein laat fonkelen. Kortom, soepen zijn vloeibare vormen van magie.

Met soepen en ideeën als belangrijkste bestanddelen heb ik het Toversoepboek samengesteld, dat nu opnieuw uitgegeven is. Het bevat recepten voor bijzondere soepen en aanwijzingen voor bijzondere ideeën. Onze kinderen Jasper en Niels maakten er bijpassende tekeningen bij.

Bekijk hier de voorvertoning van het Toversoepboek

Toversoepboek - Ideeënrecepten en soepideeën
door Sigrid van Iersel met illustraties van Jasper en Niels Boogers
Uitgave: Verhaallijnen 2010
Verkrijgbaar via de marktplaats van Lulu (als boek of als download)

Witlof verpakt als Tarte Tatin

Mmmm, witlof! Als kinderen dat beginnen te roepen, is er echt wat opmerkelijks aan de hand.

Voorheen was ik bij ons thuis de enige witlofliefhebber, maar sinds de ontdekking van deze bereidingswijze is dat definitief veranderd. Geen wonder, want in de verpakking van een Tarte Tatin maak je overal droomgerechten van. Nooit meer kwijtraken dus, dit recept.


Tarte tatin van witlof

Ingrediënten:

6 kleine struikjes witlof of 4 grote stronken
2 rode uien
2 el olie
150 gram geraspte kaas (jong belegen)
150 gram magere spekreepjes
6 plakjes bladerdeeg uit de diepvries
25 g boter
2 theelepels suiker

Bereiding:
Snijd de witlof in lange repen, verwijder de bittere kern en kook de groente tien minuten in water met wat zout. Giet de witlof af en laat uitlekken. Snijd de rode ui in stukken. Bak de spekreepjes uit en voeg de ui toe. Breng op smaak met peper en strooi de kaas erdoor.
Laat de plakjes bladerdeeg ontdooien. Leg ze bovenop elkaar en rol ze met de deegroller uit tot een grote lap ter grootte van de ovenschaal.
Verwarm de oven voor op 200 graden Celsius. Zet de bakvorm waarin de taart gebakken wordt op het vuur en laat daarin de boter smelten. Roer de suiker erdoor en wat peter en zout. Leg de plakjes witlof in de bakvorm. Laat de schotel op hoog vuur bakken tot de onderkant van de witlof begint te kleuren. Druk de witlof met een houten lepel plat. Verdeel de uien en de spekjes over de witlof. Dek af met de plak uitgerold bladerdeeg en vouw de rand van het deeg naar beneden. Zet de taart 25 minuten in de oven tot het bladerdeeg goudbruin van kleur is. Keer de taart om en serveer de taart.

Nog meer lezen over Tarte Tatin:

• Tarte-tatintraditie