Het is toch mogelijk, iets lekkers maken met bloemkool. Niels was hulpkok en zorgde voor extra ideeën. We hebben alles heerlijk opgegeten. Dit succesrecept verdient dan ook verdere verspreiding!
Bloemkoolschotel met ei
Ingrediënten:
1 bloemkool
2 rode uien
aardappelpuree
3 eieren
1 bekertje crème fraiche
geraspte kaas
zout en peper naar smaak
Bereiding:
Snijd de bloemkool en de uien in stukjes. Kook de bloemkoolroosjes gaar. Bak in een apart pannetje de stukken ui. Maak de aardappelpuree klaar. Kluts de eieren in een aparte kom door elkaar met de crème fraiche en enkele handjes geraspte kaas.
Vet een ovenschaal in. Leg op de bodem de bloemkool met de rode ui. Giet daarover het eiermengsel. Daar bovenop komt de puree. Dek de schotel af met een laagje geraspte kaas. Een kwartiertje in de oven op 200 graden elcius en klaar!
Verder lezen:
donderdag 26 november 2009
woensdag 25 november 2009
Spaanse pepernotensoep
Soep is troostrijk. Eten dat uitgevonden is om samen te delen. In de geest van Sinterklaas - de uitdeler bij uitstek - hierbij mijn recept van Spaanse pepernotensoep. Rood natuurlijk, net als Sints mijter.
Spaanse pepernotensoep
Ingrediënten voor een soep voor 8 pers:
250 g rundergehakt
3 el paneermeel
1 el koek- en speculaaskruiden
3 blokjes runderbouillon
2 pakjes tomatenpomodori
1 blik gepelde tomaten
4 rode uien, gesneden
4 el kleine pastavormpjes
olijfolie
2 teentjes knoflook
peper en zout naar smaak
Bereiding:
Maak van het gehakt, ei, zout, paneermeel en de koekkruiden kleine gehaktballetjes. Maak ze een beetje plat, net als pepernoten. Bak ze in olie bruin. Dit gaat heerlijk ruiken!
Bak in de soeppan de kleingesneden uien. Voeg pakjes tomatensaus, tomaten, bouillonpoeder en knoflook toe. Schenk er water bij totdat de soep de gewenste dikte heeft bereikt. Voeg de pastavormpjes toe en laat de soep nog 10 minuten doorkoken. Daarna de gare gehaktballetjes toevoegen. Breng op smaak met zout en peper.
Nog meer soep die tot de verbeelding spreekt:
Spaanse pepernotensoep
Ingrediënten voor een soep voor 8 pers:
250 g rundergehakt
3 el paneermeel
1 el koek- en speculaaskruiden
3 blokjes runderbouillon
2 pakjes tomatenpomodori
1 blik gepelde tomaten
4 rode uien, gesneden
4 el kleine pastavormpjes
olijfolie
2 teentjes knoflook
peper en zout naar smaak
Bereiding:
Maak van het gehakt, ei, zout, paneermeel en de koekkruiden kleine gehaktballetjes. Maak ze een beetje plat, net als pepernoten. Bak ze in olie bruin. Dit gaat heerlijk ruiken!
Bak in de soeppan de kleingesneden uien. Voeg pakjes tomatensaus, tomaten, bouillonpoeder en knoflook toe. Schenk er water bij totdat de soep de gewenste dikte heeft bereikt. Voeg de pastavormpjes toe en laat de soep nog 10 minuten doorkoken. Daarna de gare gehaktballetjes toevoegen. Breng op smaak met zout en peper.
Nog meer soep die tot de verbeelding spreekt:
dinsdag 24 november 2009
Hoe moeilijke eters toch gezellige smikkelaars worden
Hoe krijg je kinderen aan het smikkelen? Dus niet het wegkauwen van enkele verplichte boontjes, maar echt genieten van eten? Het antwoord staat in een kinderboek. Verplichte kost voor tobbende ouders.
Voor veel ouders is de warme maaltijd een dagelijks terugkerend drama. Als ze de moed nog niet verloren hebben, verzinnen ze allerlei gerechten om groenten en andere gezonde ingrediënten in te verstoppen. Pannenkoekjes met geraspte worteltjes door het beslag en meer van dat werk. Als ze geen uitweg meer zien, berusten ze erin dat het kind alleen wat schepjes pasta-zonder-saus eet en stoppen hem of haar nog een banaan toe. Maar leuk is het natuurlijk niet.
Toch is er wel degelijk hoop. Het antwoord (of eigenlijk: antwoorden) staan gewoon beschreven in 'De wraak van het spruitje', dat vorige maand aan duizenden kinderen is weggegeven als geschenk bij de Kinderboekenweek. Ik was in de veronderstelling dat het een kinderverhaal was rondom de beruchte groente en had het daarom nog niet eerder doorgebladerd. Maar toen het boekje afgelopen weekend opdook, bleek het een enorm informatief werkje te zijn. Vooral voor ouders van moeilijke eters!
In dit boekje beschrijft Jan Paul Schutten namelijk hoe je kinderen zo ver krijgt dat ze gretig hun tanden zetten in een spruitjesgerecht. Spruitjes gelden immers als de ultieme test. Eten kinderen deze groente, dan lukt alles.
Daarbij staan belangrijke wetenswaardigheden vermeld, die de eetgeheimen van kinderen ontsluieren.
- Noem een gerecht vooral niet 'gezond'. Dat is voor kinderen een afknapper van de eerste orde. Kwalificaties als 'snack' en 'taart' doen het stukken beter.
- Zorg voor een frisse kleur, een smakelijke geur, een knapperig geluid en een prettig gevoel. Je eet namelijk met àl je zintuigen. En die zintuigen zijn ook nog eens gemakkelijk te misleiden. Zo eten proefpersonen taaie chips met smaak op als ze via de koptelefoon het geluid van knapperige chips te horen krijgen. Hoe krokanter het geluid, hoe lekkerder ze het vinden. En ook met gewone groente valt dus heel wat bij te sturen als je de ogen, oren, neus en vingers extra verwent.
- Laat kinderen met hun handen eten. Jazeker! Als je met je handen eet, smaakt elke hap lekkerder. Andersom werkt ook. Als je iets lekker vindt, zul je eerder je handen gebruiken dan een vork.
- Zorg ervoor dat een kind het gerecht voor de allereerste keer proeft in hele prettige omstandigheden. Bijvoorbeeld bij een feestje. De hersenen koppelen het gerecht daarna aan het fijne gevoel van het feestje. Andersom kun je door een slechte ervaring eten heel erg vies gaan vinden. Als je een keer een vanilleijsje eet en daarna ziek wordt, denkt je lichaam dat het aan het ijsje lag. Dikke kans dat je daarna een hele tijd geen ijs meer lust.
- Zorg voor een mooie presentatie van het voedsel. Dat doen koks in een sjiek restaurant trouwens ook. Een gerecht met verschillende kleuren ziet er simpelweg smakelijker uit. En dat geldt ook voor een gerecht, dat in de vorm van een torentje opgediend wordt.
- Stapel diverse smaakjes op elkaar, zoals bijvoorbeeld in een hamburger. Op die manier krijg je verschillende smaaksensaties, zoals ook de fabrikant van Mars- en Twixrepen weet. Dat levert een geweldige smaakexplosie op in je mond.
- Zorg voor afleiding. Een truc die ouders vaak al kennen. Als kinderen televisie kijken, eten ze zonder dat ze het in de gaten hebben. Ook allerlei groenten, die kinderen normaal gesproken met lange tanden tot zich nemen.
- Alles draait om de naam. 'Traditionele cajun beans met wilde rijst' vinden we veel lekker dan 'rode bonen met rijst'. En kinderen zullen eerder een hap nemen van een Big Smile dan een spruitjesburger, zoals in het boek beschreven wordt.
- Smakken mag (mits je je tafelgenoten niet in je mond laat kijken). Dan komt de speekselproductie op gang en smaakt de hap nóg lekkerder....
Verder lezen:
zaterdag 21 november 2009
Koken met de losse hand
In recepten staat gewoonlijk heel precies omschreven hoeveel ingrediënten je ergens van moet gebruiken. Maar zeg eens eerlijk: zag je je moeder op die manier haar stoofschotels maken? En sta jij grammetjes bloem af te wegen om een gebonden saus te maken?
Welnee, de meeste gerechten koken we gewoon op de gok. Zo deden onze voorouders het en zo doen we het bij de dagelijkse gerechten nog steeds. In veel landen bestaan geschreven recepten niet eens. In Marokko wordt de bereiding van tajines en andere schotels van generatie op generatie doorgegeven. Iedere streek, iedere familie en iedere kok geeft er zijn eigen kleur aan.
En daarom is het dus zo gek dat er gemillimeterd wordt als het gaat om recepten in kookboeken, receptenwebsites en aanwijzingen op de verpakking van etenswaren. Het lijkt wel alsof we het koken-op-gevoel aan het verleren zijn.
Ik moet toegeven dat ik gisteren me ook ongemakkelijk voelde zonder strakke aanwijzingen. Met een grote groep collega-zzp'ers gingen we tapas bereiden in een kookstudio. Mijn recept voor kipvleugeltjes in knoflooksaus bevatte alleen een lijst met ingrediënten, maar de hoeveelheden stonden er niet bij. Hoeveel wijn, cognac en bouillon ik vergoot, mocht ik dus helemaal zelf bepalen. In plaats van strakke instructies gaf onze begeleider ons over aan onze eigen intuïtie. "Koken is toveren", zei hij uitdagend.
Nou, daar ging ie dan. Ik goot, strooide en kruimelde alles vrijuit in de pan en het gerecht begon al snel heerlijk te ruiken. Toen we aan tafel gingen zitten, bleek dat ook de andere koks goed geslaagd in het geven van hun persoonlijke interpretatie van de Spaanse hapjes. De aanblik van al die gerechten bij elkaar gaf een geweldige kick. Zonder strakke regieaanwijzingen waren we er in geslaagd een hele tafel vol te zetten met heerlijke tapas. Het kan dus wel, koken met de losse hand!
Verder lezen over koken op intuïtie:
Welnee, de meeste gerechten koken we gewoon op de gok. Zo deden onze voorouders het en zo doen we het bij de dagelijkse gerechten nog steeds. In veel landen bestaan geschreven recepten niet eens. In Marokko wordt de bereiding van tajines en andere schotels van generatie op generatie doorgegeven. Iedere streek, iedere familie en iedere kok geeft er zijn eigen kleur aan.
En daarom is het dus zo gek dat er gemillimeterd wordt als het gaat om recepten in kookboeken, receptenwebsites en aanwijzingen op de verpakking van etenswaren. Het lijkt wel alsof we het koken-op-gevoel aan het verleren zijn.
Ik moet toegeven dat ik gisteren me ook ongemakkelijk voelde zonder strakke aanwijzingen. Met een grote groep collega-zzp'ers gingen we tapas bereiden in een kookstudio. Mijn recept voor kipvleugeltjes in knoflooksaus bevatte alleen een lijst met ingrediënten, maar de hoeveelheden stonden er niet bij. Hoeveel wijn, cognac en bouillon ik vergoot, mocht ik dus helemaal zelf bepalen. In plaats van strakke instructies gaf onze begeleider ons over aan onze eigen intuïtie. "Koken is toveren", zei hij uitdagend.
Nou, daar ging ie dan. Ik goot, strooide en kruimelde alles vrijuit in de pan en het gerecht begon al snel heerlijk te ruiken. Toen we aan tafel gingen zitten, bleek dat ook de andere koks goed geslaagd in het geven van hun persoonlijke interpretatie van de Spaanse hapjes. De aanblik van al die gerechten bij elkaar gaf een geweldige kick. Zonder strakke regieaanwijzingen waren we er in geslaagd een hele tafel vol te zetten met heerlijke tapas. Het kan dus wel, koken met de losse hand!
Verder lezen over koken op intuïtie:
zondag 1 november 2009
Fluwelige kokospompoensoep
"Alleen door bewust te prutsen en open te staan voor het onverwachte kunnen we dingen bedenken die we van te voren niet hadden kunnen bedenken", schrijft Bertold Günster in zijn boek Ja-maar, huh?!, de techniek van het omdenken.
Een mooi uitgangspunt voor het bereiden van de soep van vandaag. Ik heb een kleine oranje pompoen voor me liggen uit de groententas van deze week en ik heb bedacht dat ik iets wil met kokosmelk. De rest laat ik over aan losse invallen.
Met wat experimenteren ontstaat er een fluweelzachte pompoensoep, die toch een prettige bite achterlaat op je gehemelte. Bovendien ben ik verliefd op de oranje kleur van deze soep. Heerlijk comfortfood op een regenachtige herfstdag. Een aanrader dus!
Kokospompoensoep
Ingrediënten:
2 rode uien, gesnipperd
1 teentje knoflook, in plakjes gesneden
1 kleine pompoen, met schil en al in stukjes gesneden
2 appels
2 el rozijnen
3 groentebouillontabletten
1 stuk kipfilet, in blokjes gesneden
1 blikje kokosmelk
4 el mangochutney
1 el citroensap
zout en peper
Bereiding:
Fruit de ui met de stukken pompoen, knoflook en de appels in de pan. Voeg 1 liter water toe en kook de groente gaar. Zet de staafmixer in de pan en maak alles fijn. Voeg de bouillontabletten toe, evenals de stukjes kip en de rozijnen. Laat de soep nog 5 minuten doorkoken. Voeg de kokosmelk toe.
De soep ruikt al heerlijk, maar smaakt nog niet pittig genoeg. Daarom voeg ik ook het restant van een potje mangochutney toe.
Proef of de soep op smaak is en voeg zo nodig peper, zout of nog wat pittiger specerijen als gemberpoeder toe. Ik vond dat de soep nog wat citroensap nodig had om de soep iets frisser en lichter te maken.
Serveer met stukken stokbrood of met in reepjes gesneden pitabrood.
Nog meer pompoensoep:
Verder lezen over experimenteren en prutsen:
Abonneren op:
Posts (Atom)