In recepten staat gewoonlijk heel precies omschreven hoeveel ingrediënten je ergens van moet gebruiken. Maar zeg eens eerlijk: zag je je moeder op die manier haar stoofschotels maken? En sta jij grammetjes bloem af te wegen om een gebonden saus te maken?
Welnee, de meeste gerechten koken we gewoon op de gok. Zo deden onze voorouders het en zo doen we het bij de dagelijkse gerechten nog steeds. In veel landen bestaan geschreven recepten niet eens. In Marokko wordt de bereiding van tajines en andere schotels van generatie op generatie doorgegeven. Iedere streek, iedere familie en iedere kok geeft er zijn eigen kleur aan.
En daarom is het dus zo gek dat er gemillimeterd wordt als het gaat om recepten in kookboeken, receptenwebsites en aanwijzingen op de verpakking van etenswaren. Het lijkt wel alsof we het koken-op-gevoel aan het verleren zijn.
Ik moet toegeven dat ik gisteren me ook ongemakkelijk voelde zonder strakke aanwijzingen. Met een grote groep collega-zzp'ers gingen we tapas bereiden in een kookstudio. Mijn recept voor kipvleugeltjes in knoflooksaus bevatte alleen een lijst met ingrediënten, maar de hoeveelheden stonden er niet bij. Hoeveel wijn, cognac en bouillon ik vergoot, mocht ik dus helemaal zelf bepalen. In plaats van strakke instructies gaf onze begeleider ons over aan onze eigen intuïtie. "Koken is toveren", zei hij uitdagend.
Nou, daar ging ie dan. Ik goot, strooide en kruimelde alles vrijuit in de pan en het gerecht begon al snel heerlijk te ruiken. Toen we aan tafel gingen zitten, bleek dat ook de andere koks goed geslaagd in het geven van hun persoonlijke interpretatie van de Spaanse hapjes. De aanblik van al die gerechten bij elkaar gaf een geweldige kick. Zonder strakke regieaanwijzingen waren we er in geslaagd een hele tafel vol te zetten met heerlijke tapas. Het kan dus wel, koken met de losse hand!
Verder lezen over koken op intuïtie:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten